Niezwykłego gościa powitali nauczyciele i uczniowie Polskiej Szkoły im. Adama Mickiewicza w Sterling Heights w środę, 7 listopada.  Pani Helena Żmurkiewicz (członkini zarządu michigańskiego wydziału Kongresu Polonii Amerykańskiej) poprowadziła tego dnia zajęcia opowiadając o swych wojennych losach.  Na spotkanie to „zwołano” wszystkie cztery najstarsze klasy szkoły (tak z zajęć o 5:30 po poł., jak i o 7:00 wiecz.), bo to naprawdę niecodzienna okazja, aby posłuchać naocznego świadka wydarzeń sprzed ponad 70 laty.

Pani Helena była nastolatką, kiedy nastała II wojna światowa.  Wraz z siostrami i matką (ojciec został skazany na 15 lat więzienia) w lutym 1940 roku została wywieziona do Kazachstanu, gdzie zmuszona była do pracy w kołchozie.  Młodzieży opowiadała przede wszystkim o tym okresie swego życia (chociażby ze względu na ograniczenie czasowe lekcji).  Opowiadała o przewózce w głąb Rosji w wagonach towarowych (18-dniowa podróż w wagonach bez okien i toalety), o tym w jakich warunkach mieszkała (z 6-osobową rodziną w domu zawszonym, brudnym, gdzie gospodyni używała tego samego noża do krojenia chleba, szorowania podłogi i wyciskania wesz dzieciom), o tym jakie prace musiała wykonywać – plewienie zbóż, budowa torów kolejowych, zbijanie cegieł ze zwierzęcych odchodów i słomy.

Pani Helena dzięki układowi Majski-Sikorski została wypuszczona z tego „piekła”.  Ale niedługo potem straciła oboje rodziców.  Przy nowoutworzonym wojsku gen. Andersa powstawały polskie szkoły.  I tak jak wojska Andersa przechodziły przez Iran, Irak, Palestynę, tak pani Helena tułała się wraz z wojskiem ucząc się w przywojskowych szkołach polskich.

Po wojnie wyemigrowała wraz z mężem do USA.  Tutaj oddała się edukacji (ucząc polonijne dzieci w nieistniejącej już dziś Szkole Polskiej im. Henryka Sienkiewicza).  Nadal aktywnie działa w polonijnych organizacjach i jest nieocenionym źródłem pomocy i informacji.

Historia życia pani Heleny to oczywiście epicka opowieść, której trzeba by poświęcić nie szpalty gazet, ale strony przepaśnych książek.  Ale nawet te 30 minut, które uczniowie i uczennice Polskiej Szkoły im. A. Mickiewicza mogli spędzić z panią Heleną powinno, miejmy nadzieję, pozostać na długo w ich pamięci.

(seb / Czas Polski)

 

Tradycyjnie w sobotę najbliższą daty 11 listopada (Święta Niepodległości) zbiórkę funduszy na dalszą swą działalność organizuje michigański wydział Kongresu Polonii Amerykańskiej (KPA).  I także tradycyjnie odbywa się ona podczas porannego programu radiowego „Polskie Rozmaitości” Jerzego Różalskiego.

W tym roku zbiórka ta (zwana „Radiotonem”) odbyła się w sobotę, 10 listopada.

Wszyscy, dla których istnienie KPA jest ważne i potrzebne mieli okazję zadzwonić do studia radiowego i zadeklarować swój datek.

Przy telefonach w studio dyżurowali członkowie zarządu michigańskiego KPA – Barbara Lemecha i Sebastian Szczepański, a także członkini komitetu Funduszu Stypendialnego michigańskiego KPA – Jolanta Bujny oraz wolontariuszki, Izabela Szczepańska i Zofia Sperka.

W tym samym czasie przy telefonach w siedzibie KPA w Hamtramck (tam także można było zadzwonić z deklaracją wpłacenia sumy na działalność KPA) telefony odbierali: dr Zdzisław i dr Gena Jurek oraz Helena Żmurkiewicz.

Nazwiska wszystkich osób, które telefonowały w trakcie zbiórki były wyczytywane na antenie radiowej.

Warto dodać, że podczas programu radiowego sporo miejsca poświęcono omówieniu szerokiej działalności KPA w Michigan.  Wspomniano m.in. o działalności komitetu stypendialnego, odbywających się w biurze Kongresu lekcji języka angielskiego i darmowych konstultacjach oferowanych przez zaprzyjaźnionych z Kongresem prawników, współpracy z innymi polonijnymi organizacjami.  Wspomniano też zaangażowanie Fundacji Charytatywnej KPA w kilka kluczowych przedsięwzięć społeczno-kulturalnych.  Mówiono również o stronie internetowej KPA (www.pacmi.org) oraz obecności KPA na portalu Facebook.

Wcześniej rozesłano do wszystkich członków KPA specjalne listy przypominające o tegorocznej akcji.  Wiele osób, nie czekając na „Radioton”, wysłało swe datki w załączonej z listem kopercie.  Nazwiska tych osób także zostały odczytane w sobotnim programie.

Zbiórka w sumie przyniosła ponad 8,5 tysiąca dolarów.  Ten finansowy zastrzyk na pewno pomoże w realizacji kolejnych projektów i planów działalności KPA w Michigan.

(“Czas Polski”)

PAC Michigan Quarterly General Membership Meeting will be held Saturday, December 8, at 10:00 am. Location: PAC-MI headquarters (11333 Joseph Campau, Hamtramck, MI).

 

US President Barack Obama has written a letter to the Polish president expressing “regret” for an inadvertent verbal gaffe that caused a storm of controversy inPoland.  Obama on Tuesday, May 29, used the expression “a Polish death camp” while honoring a Polish World War II resistance hero rather than wording that would have made clear that he meant a death camp that Nazi Germany operated on Polish soil during its wartime occupation of Poland.

 Text of a letter written by President Barack Obama to Polish President:

His Excellency

Bronisław Komorowski

President of theRepublicofPoland

Warsaw

 

Dear Mr. President:

 

Thank you for your letter of May 30.  I was proud to honor Jan Karski with the Medal of Freedom, our nation’s highest civilian honor.  My decision to do so was a reflection of the high esteem in which the American people hold not only a great Polish patriot, but the extraordinary sacrifices of the Polish people during the Nazi occupation of the Second World War.

In referring to “a Polish death camp” rather than “a Nazi death camp in German-occupiedPoland,” I inadvertently used a phrase that has caused many Poles anguish over the years and thatPolandhas rightly campaigned to eliminate from public discourse around the world.  I regret the error and agree that this moment is an opportunity to ensure that this and future generations know the truth.

As we all know, the Polish people suffered terribly under the brutal Nazi occupation during World War II.  In pursuit of their goals of destroying the Polish nation and Polish culture and exterminating European Jewry, the Nazis killed some six million Polish citizens, including three million Polish Jews during the Holocaust.  The bravery of Poles in the underground resistance is one of history’s great stories of heroism and courage.

Moreover, there simply were no “Polish death camps.”  The killing centers at Auschwitz-Birkenau, Belzec, Treblinka, and elsewhere in occupiedPolandwere built and operated by the Nazi regime.  In contrast, many Poles risked their lives – and gave their lives – to save Jews from the Holocaust.

That is why I paid tribute to Polish victims of the Holocaust during my visit to the U.S. Holocaust Memorial Museum in April.  It is why I was honored to pay my respects at the Tomb of the Unknown Soldier and the Monument to the Heroes of the Ghetto during my visit to Warsawlast year.  And it is why, during the 65^th anniversary of the liberation of Auschwitz-Birkenau in 2010, I commended the government and people ofPoland for preserving a place of such pain in order to promote remembrance and learning for the world.

I know well the bonds of friendship between our two countries.  I was proud to welcome you to the NATO Summit in my hometown ofChicago, which is home to the largest Polish community in the world outside ofWarsaw.  As President, I have worked with you to strengthen the enduring ties between our nations so that our alliance is stronger that is has ever been.

Polandis one of America’s strongest and closest allies.  We stand united in facing the challenges of the 21^st century inEurope and around the world, and I am confident that, working together, we ensure that the unbreakable bonds of friendship and solidarity between us will only grow stronger in the days and years ahead.

Sincerely,

Barack Obama